Uzun uzun ele alacaktım maçı, ilk fikrim oydu ta ki bu fotoğrafı görene kadar. Orta sahadan bahsederim diyordum, defanstan topla çıkmanın elimizdeki stoperlerle bir hayal olduğunu söylemeyi düşünüyordum, Mehmet Topal'ın "sıradan" görüntüsüne dem vurmayı planlıyordum vs... Ama vazgeçtim.
Dün sahada Engin diye bir adam vardı, net konuşayım sevmem. Bir insan hakkında kolay kolay "sevmem" demem ama söz konusu futbol olunca ne yazık ki bunu daha kolay söyleyebiliyoruz, söyletiyorlar. Engin'i sevmeyişimin sebebi çok iyi bir futbolcu oluşu, çok başarılı oluşu falan değil ama keşke öyle olsaydı. Gerçi öyle bir huyum olsa Selçuk gibi bir "maestro"dan nefret ederdim, aksine Selçuk'u da severim. Hatta yine net konuşayım şu ligde Fernandes ile beraber kıskandığım tek adam odur.
Bu fotoğrafı görünce bir farklı oldum. Çok yoruldum ben, futbol beni çok yormaya başladı. Ben futbolcu değilim, başka bir şehirden takımını destekleyen bir taraftarım. Yani yorulmaması gereken bir taraftarım. Ben neden yoruldum? Tek ben yorulmamışımdır, bu yüzden beni anlayan insan sayısının çok oluşundan eminim. Daha fazla açıklamayacağım.
Emre'nin eksikliğini çok çekiyoruz ya, evet ben de "gitsin" diyenlerdendim. Çünkü ben, benim takımımın karakterini Emre üzerine değil Alex üzerine kurmuş bir adamım. Bu sebeple Alex'e nedense tapan insanların onun saha dışında söylediklerini duymuyormuş gibi davranmasını da anlamıyorum.
Engin gibiler bu sahalardan, "holigan" olanlardan tribünlerden silinsin istiyorum. En yakın arkadaşlarımla hırsla değil, zevkle futbol konuşmak istiyorum, yeniden... Çok şey istemiyorum, eski günlerimi istiyorum ve herkesten biraz anlayış bekliyorum. Değmez mi?
Maç yazısı ve serzeniş karışık oldu, madem maç yazısı niyetiyle başladık Alex'in karakterinden bahsettik, onun da bir sözüyle bitireyim:
"Ne zaman kaybetsem, kazananı tebrik ederim; çünkü kazandıysa, bizden iyi işler yapmıştır."
1 yorum:
Alex çok büyük bir "sanatçı".
Yorum Gönder